In ons leven gebeuren er soms pijnlijke dingen die op dat moment te groot zijn om te verwerken. Bijvoorbeeld omdat er op dat moment te weinig steun is of teveel onveiligheid. Wanneer we iets niet (voldoende) kunnen verwerken, blokkeren we het: we bouwen er als het ware een blok omheen. Zo kunnen we op dat moment door met leven. Maar eigenlijk blijven we in de overlevingsstand, want je lichaam kan niet (helemaal) ontspannen.

Zolang het blok met onverwerkte pijn niet wordt aangeraakt, is er niet veel aan de hand. Behalve dat we het wel steeds, onbewust, met ons meeslepen. Dat kost energie. Onverwerkte pijn noemen we trauma. Soms doet iemand iets wat raakt aan de onverwerkte pijn. Bijvoorbeeld een blik of iets wat iemand zegt. Dit noemen we een trigger. De pijn, die we zo zorgvuldig hebben opgeborgen, wordt geactiveerd.

Door de trigger komt de onverwerkte pijn (opeens) omhoog. Maar omdat die nog niet voldoende is verwerkt raken we in de war: de persoon tegenover je lijkt de oorzaak. Je systeem ‘plakt’ de pijn van vroeger op de situatie van nu. Je beschermingsmechanisme gaat aan in de hoop de pijn de baas te worden. Beschermingsmechanismen zijn bijvoorbeeld: heel boos worden, dichtklappen, lachen. Helaas herhalen we daardoor vaak precies waar we zo bang voor zijn. We komen gevoelsmatig in dezelfde situatie terecht als vroeger.

Om de cirkel te doorbreken is het belangrijk om in contact te komen met wat het is wat zo’n pijn doet. Op die manier kun je alsnog  verwerken wat eerder niet kon. En zo kan het blok aan je been, een bouwsteen worden. Vol met wijsheid en levenservaring.

Hoe kun je projectie herkennen?

-overmatig emotioneel (boos, bang) reageren op een neutrale situatie

-Zelfde emotie komt vaak terug in verschillende situaties

-‘Zie je wel’-gedachtes over niks waard zijn, niemand kunnen vertrouwen

Klik hier de carrousel over projectie te bekijken